Cukrzyca to jedna z najczęstszych chorób cywilizacyjnych. Około 90% przypadków to cukrzyca typu 2. Cukrzyca jest w rzeczywistości oznaką objawu, którym jest podwyższony poziom cukru we krwi. Jednak przyczyny tego są różne w cukrzycy typu 1 i typu 2.
Uszkodzenie komórek beta
Cukrzyca typu 1 jest spowodowana uszkodzeniem tak zwanych komórek beta trzustki, które wytwarzają insulinę. Z powodu braku insuliny organizm nie jest w stanie przetransportować cukru z krwi do tkanek, a jego poziom we krwi gwałtownie wzrasta.
Ta choroba najczęściej zaczyna się w dzieciństwie lub we wczesnej dorosłości i jest głównie spowodowane odpowiedzią autoimmunologiczną przeciwko komórkom beta. Ale dlaczego organizm wytwarza przeciwko nim przeciwciała, wciąż jest badane. Jedną z badanych opcji jest niedobór witaminy D.
Badania wielokrotnie wykazały, że poprzez podawanie witaminy D przynajmniej jesienią i zimą (zwłaszcza u kobiet w ciąży) zmniejszamy ryzyko tej choroby. Jednak po wystąpieniu choroby jedyną opcją leczenia jest insulina.
Niezdolność organizmu do przetwarzania glukozy
Inaczej jest z cukrzycą typu 2. Tutaj może być dość insuliny, a czasami trzustka produkuje nawet jej nadmiar. Ale tkanka ludzka nie może wystarczająco na nią zareagować i użyć jej do przeniesienia cukru do tkanek. Ten stan nazywa się insulinoopornością.
Przyczyny tej choroby, w przeciwieństwie do cukrzycy poprzedniego typu, są znane. To przede wszystkim niezdrowy tryb życia, niewłaściwa dieta, nadwaga i brak ruchu.
Ale z tego wynika też dobra wiadomość. Jeżeli profilaktycznie dbamy o swoje zdrowie, ryzyko rozwoju tej choroby jest bardzo małe
Zaburzona tolerancja glukozy
Należy również wspomnieć, że nadal istnieje prekursor cukrzycy, którą nazywamy upośledzoną tolerancją glukozy. Dzięki niemu poziom cukru we krwi jest już nieco powyżej normy, ale nie jest tak wysoki jak przy cukrzycy. W tym przypadku organizm nie reaguje wystarczająco na obciążenie glukozą i dlatego czasami ma podwyższony poziom cukru we krwi.
Niestety ten stan już teraz zwiększa ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak zawał mięśnia sercowego czy udar mózgu. Istnieje również niebezpieczeństwo, że upośledzona tolerancja glukozy rozwinie się w cukrzycę typu 2.
Co jest tak niebezpiecznego w cukrzycy?
Jakie jest niebezpieczeństwo? Z jednej strony występują ekstremalne wahania stężenia glukozy we krwi, zarówno w kierunku dodatnim, jak i ujemnym, co może prowadzić do śpiączki, z drugiej strony występują powikłania związane z długotrwałym wzrostem stężenia glukozy we krwi.
Jest to głównie uszkodzenie drobnych naczyń i nerwów, które w dalszej kolejności może skutkować krwawieniem z kończyn dolnych z koniecznością amputacji, jest też ból z powodu neuropatii, przez dalsze uszkodzenie niewydolności nerek z koniecznością dializy i wreszcie retinopatia cukrzycowa prowadząca do ślepoty.
Jak zapobiegać cukrzycy
Dlatego konieczne jest utrzymywanie jak najniższego poziomu cukru we krwi. Podstawą jest oczywiście zmiana nawyków żywieniowych i włączenie regularnych ćwiczeń do codziennej rutyny.
Najnowsze komentarze